گروه فرهنگی مشرق - برنامه تلویزیونی «هفت» که به موضوع سینما و مسائل پیرامونی آن می‌پردازد در برنامه شب گذشته خود سینما و هنرمند سینما را از زاویه ای دیگر مورد بررسی قرارداد و خواهان حمایت ازشان و جایگاه هنرمند شد.
محمود گبرلو با این مقدمه عنوان داشت: هنرمندان سینمای ایران، سرمایه های فرهنگی مملکت هستند که باید آنها را درحفظ جایگاهشان یاری کرد.
وی افزود: تکریم هنرمند رویکردی است که باید آنرا جدی گرفت. چرا که بزرگنمایی خطاها، جوسازی، تمسخر و رفتارهای ناپسند چیزی را جز بیرون کردن هنرمند از دل مردم به همراه نداشته و نخواهد داشت.
سردبیرهفت گفت: نباید کاری کنیم که وجه هنرمندی یک فرد درجامعه مخدوش شود چرا که هنرمند فراتر از شخصیت حقیقی خودش، پیشرو و رهبر فکری یک جامعه است و زمانی می توانیم از این جایگاه بهره ببریم که در وهله اول به او احترام بگذاریم. هنرمندی که عاشقانه برای مملکت خویش کار می کند در غیر هم سویی با ما، حرمت دارد وباید آگاهانه برای محافظت ازاین جایگاه تلاش کرد و عامدانه دل هنرمند را به درد نیاوریم.
وی بیان داشت: هر اقدامی که به حرمت رابطه هنرمند و مردم لطمه زند ممکن است در باور و اعتماد جامعه نسبت به هنرمندان و نخبگانش بدترین تاثیر را گذارد و جامعه را به سمت تردید کشاند.
گبرلو در پایان اذعان داشت: برخورد تند، تخریب اهالی سینما و ایجاد ذهنیت منفی نسبت به هنرمند جز صدمه زدن به رابطه هنرمند و مردم هیچ فایده ای برای جامعه نخواهد داشت. بنابراین دانسته یا نادانسته کاری نکنیم که مردم به جای اعتماد به هنرمندان کشور خود به سمت الگوهای فکری غربی حرکت کنند.
پایان سرمقاله این هفته هفت را گزارش هفت تا هفت تشکیل داد که همچون هفته های پیشین به رویداد های سینمایی ایران در یک هفته ای که سپری شد پرداخت. راه اندازی سینما روایت، اتفاق نویی که جریانی را در سینما ایران رقم زده است یکی از رویداد های هفته گذشته بود که در گزارش هفت تا هفت دهم خرداد لحاظ شده بود و برنامه هفت در ادامه این گزارش درگفتگوی تلفنی با روح الله سهرابی، قائم مقام انجمن سینمایی انقلاب و دفاع مقدس از چگونگی کار و عملکرد این نوع سینما با خبر شد. سهرابی در این گفتگو با اشاره به اینکه در چند سال اخیر بعضی برنامه ها درعرصه سینما وتلویزیون با داشتن اهداف مختلف جریان خاصی را به دنبال نداشته اند اذعان داشت: این نوع سینما برای مجموعه ای از فیلمسازان وآثاری که کمتر بها به آنان داده شده است مامن محسوب می شود.
* صدا در سینمای ایران، 30 درصد صدا در سینمای جهان است
در ادامه، قاب ماندگار مجله تصویری هفت به گفت‌و‌گو با حسن زاهدی؛ استاد صدابرداری و صداگذاری سینما ایران اختصاص داشت.
در این گفتگو حسن زاهدی؛ با پشت سرگذاشتن 43 سال از حضور حرفه ای خود در عرصه صدابرداری و صداگذاری سینما و تلویزیون درمقایسه وضعیت صدای سینما ایران با سینمای جهان اذعان داشت: اگرچه که تا کنون تلاش های بسیاری درزمینه صدا نیز در کشور صورت گرفته است، صدا در سینما ایران 30 درصد صدا در سینمای جهان است. با این وجود نیز سینمای ایران و وضعیت صدا برای سینمای جهان نیز قابل قبول به نظر می رسد که این رهاوردی از برخوردها و تجربیاتی است که از سایر کشورها بدست آمده است. البته نباید به این نیز بسنده کنیم چرا که تکنولوژی های مورد استفاده در سینمای صنعتی غرب قابل مقایسه با ایران نیست. از دیگر سوآنها پس پایان فیلمبرداری نیز دیالوگ ها را در فضای استودیو و با حضور دوباره بازیگران بازیابی می کنند که این نیز درکنار فضاسازی است که سیستم دیجیتال به آن کمک کرده است.
وی در بیان ویژگی صدابردار گفت: صدابردار باید علاوه بر داشتن خلاقیت ، روابط عمومی و اخلاق خوبی در حین انجام کار داشته باشد و باید در کنار فیلمبردار و بازیگر وکارگردان به فعالیت خود ادامه دهد. چرا که براین اعتقادهستم که صدا را در هر جایی می توان به خوبی هدایت کرد اما زمانی که تصویر حک می شود دیگر برای اصلاح آن کار چندانی نمی توان انجام داد. بنابراین صدابردار باید این را در کار خود و انجام فعالیت های خود مد نظر داشته باشد.
زاهدی در پاسخ به چگونگی صدای بازیگران بیان داشت: تقریبا بازیگران از صدای خوبی برخوردارند اما در انجام فیلم استرداد با صدایی آشنا شدم که متعلق به یک بازیگر خارجی بود که پیش از آن در تئاتر فعالیت داشت. صدای وی به گونه ای بود که صدای ساز مانندی را تداعی می کرد. اما نمونه چنین افرادی را ما نیز در بازیگران خود پرویز پرستویی، فریبرزعرب نیا و مسعود رایگان شاهد هستیم.
وی ادامه داد: درارتباط با صدا همیشه به بازیگران جوان توصیه هایی می کنم که گاه با هماهنگی کارگردان این نظر در صحنه فیلمبرداری اعمال می شود.
این استاد صداگذاری در باب تحصیلات آکادمیک در رشته صدا اظهار داشت: خود من نیز یک دوره تخصصی فشرده را به عنوان تکنسین صدا گذرانده ام و پس از آن برای یادگیری بیشتر و حضور موثرتر در این عرصه برای ادامه تحصیل در رشته صدا به کشور انگلستان رفتم که این مسئله کمک بسیاری به من کرد تا جایگاه خود را پیدا کنم. باید در نظر داشت که تفاوت بسیاری است میان کسی که تحصیلات آکادمیک دارد با شخصی که به گونه ای تجربی این حرفه را آموخته است.
زاهدی گفت: عکس العمل کارگردانان با صدابرداران در بیشتر مواقع خوب بوده است و آگاهانه با آن برخورد می کنند و و حتی کسانی هم که آگاهی در این زمینه ندارد سعی می کنند که مداخله نکنند و کار را به خود ما واگذار کنند و من تا کنون مشکلی با کارگردانی نداشته ام.
وی در پایان گفته های خود از مشکلات صدا در سینمای ایران یاد کرد و گفت: علاوه بر ناهماهنگی های گاه و بیگاه کارگردان با صدابردار که فیلمبرداری در مکانی انجام می گیرد که صدا برداری سخت است، هزینه بالای دستگاه ها که به نوعی سرمایه کار صدابردار نیز محسوب می شود و در نهایت دخالت در کار صدابردار که به چنین وسایلی احتیاج هست یا نیست نیز از دیگر مشکلات این عرصه است اگرچه که در عرصه لوازم و وسایل تکنولوژیکی با اقداماتی که از سوی بنیاد سینمایی فارابی صورت گرفته تعدادی از وسایل به روز شده اند.
پایان بخش صحبت های این پیشکسوت صدا برداری با گزارشی با عنوان گپ همراه بود که در مدت زمانی اندک با تعدادی از سینما گران به صحبت از هر دری از سینما نشسته بود.
* عباسیان: سینما قله های افتخارات جشنواره های مختلف را کسب کرده است
اما در پرده آخرمیزگرد این هفته هفت نیز که با حضور مهدی کرم پور، آرش امینی و محمدرضا عباسیان تشکیل شد، به موضوع جایگاه سینمایی ایران در بازارهای جهانی پرداخته شد.
آرش امینی؛ مدیر کل امور بین الملل سازمان سینمایی در ابتدای این میزگرد اظهار داشت: بهتر است که بخش معرفی سینمای ایران را با بازار از یکدیگر تفکیک کنیم. چرا که دو مقوله متفاوت محسوب می‌شود. سینمای حال حاضر ایران به خوبی در جهان شناخته شده است در حالی که به دلایل گوناگون در گوشه وکنار جهان اکران ثابت و دائمی که به بازار مرتبط می شود را نداریم.
وی ادامه داد: در همین راستا از ابتدایی که کار خود را آغاز کرده‌ام اصل را بر این گذاشته ام که تمرکز خود را برمواردی گذاریم که مشکلات کمتری با آن داریم. تمرکز بر منطقه از جمله این موارد بوده است. بدین معنی که اکران در مناطقی چون افغانستان و ازبکستان که نیاز به ترجمه نیز در این نواحی وجود ندارد. با این رویکرد که در ابتدا کشور های منطقه را دریابیم و درمراحل بعدی به تدریج این دایره را گسترش دهیم.
محمدرضا عباسیان؛ تهیه کننده سینما در ادامه صحبت‌های امینی در بیان دیدگاه خود گفت: در حوزه بین‌المللی، سینما قله‌های افتخارات جشنواره های مختلف را کسب کرده است و با حضورش در جشنواره ها خود را به مردم و سینما دوستان خارجی شناسانده است.
وی افزود: به همان اندازه که سینمای ایران در وجوه هنری و تا حدودی فرهنگی قله های خود را فتح کرده است و بروز و نمو داشته است در حوزه اقتصادی و کسب درآمد ناتوان بوده ایم.
این تهیه کننده سینما اظهار داشت: در این بحث دو راهکار مدنظر قرار می‌گیرد با این توضیح که 1. چه کارهایی می توانستیم انجام دهیم و ندادیم 2. دستیابی به راهکارهایی برای حضور موفق بین المللی و ایده ای که در این قسمت وجود دارد پتانسیل سینمای ایران برای تاثیر گذاری بر بازارهای جهانی از طریق جشنواره هایی که برگزار می شود، است.
*کرم پور: سینمای ایران در نقطه‌ای که نقطه عزیمت بود در جا زد
مهدی کرم پور کارگردان سینمای ایران در ادامه رشته سخن را در دست گرفت و اذعان داشت: در دهه 60 اتفاقی که توانست توسط مدیران وقت انجام شود، سینمای ایران را به دنیا معرفی کرد که از میان آن معرفی عباس کیا رستمی و سینمای کودک و غیره به وجود آمد و اتفاق بزرگی را رقم زد.
وی بیان داشت: اگرچه سینما ی ایران جز پنج سینمای برتر دنیا به لحاظ تولید است اما پس از دهه ای که توانست خود را در آن معرفی کند در نقطه ای که نقطه عزیمت بود درجا زد و تکرار مکررات رخ داد و استراتژی سینمایی و فرهنگی برای کاری که می توانستیم انجام دهیم را نکردیم و فارغ ازاتفاقات های فردی چون اصغر فرهادی که یک رخداد فردی است، روند متوقف شد.
عباسیان در ادامه صحبت ها نیز تصریح کرد: در جشنواره امسال کن اتفاقات خاصی رخ نداده است و هم چون سال‌های پیش بوده است. اگر قرار بر شناسایی و معرفی جایگاه سینمایی ایران است باید حتما با شرکت های سینمایی که در جشنواره حضور دارند تعامل صورت گیرد.
امینی نیز در توضیح صحبت های عباسیان و حضور امسال در جشنواره کن 2014 بیان داشت: در بحث از بازار و تعامل هر قدم در جشنواره صد ها کیلومتر محسوب می شود. بازدید از کانادا و بعد مصر، افغانستان و تاجیکستان در این سفر موقعیتی بوده است که یک نیم روز را به خود اختصاص داده است در حالی که در شرایط طبیعی نیز نیاز به زمانی در حدود یک سال دارد.
کرم‌پور نیزدر پایان گفته‌ها توضیح داد: حضور در جشنواره از ملزومات محسوب می شود اما نوع حضورمان باید به گونه ای باشد که به فروش کمک کند. چرا که درکاروانی که برای جشنواره کن تدارک دیده می شود گاه افرادی حضور دارند که غیر متخصص اند و فایده حضورشان در بخش توزیع فیلم مشخص نیست. از دیگر سو، حضور غرفه های دولتی که کارکرد آنها نیز روشن نشده است. با این اوصاف زمانی که خروجی را نگاه می کنیم متوجه می شویم سینمای ایران نه تنها نتوانسته است به نقطه روشنی برسد بلکه به نوعی باید گفت عقب گرد نیز داشته است.
محمود گبرلو با این مقدمه عنوان داشت: هنرمندان سینمای ایران، سرمایه های فرهنگی مملکت هستند که باید آنها را درحفظ جایگاهشان یاری کرد.
وی افزود: تکریم هنرمند رویکردی است که باید آنرا جدی گرفت. چرا که بزرگنمایی خطاها، جوسازی، تمسخر و رفتارهای ناپسند چیزی را جز بیرون کردن هنرمند از دل مردم به همراه نداشته و نخواهد داشت.
سردبیرهفت گفت: نباید کاری کنیم که وجه هنرمندی یک فرد درجامعه مخدوش شود چرا که هنرمند فراتر از شخصیت حقیقی خودش، پیشرو و رهبر فکری یک جامعه است و زمانی می توانیم از این جایگاه بهره ببریم که در وهله اول به او احترام بگذاریم. هنرمندی که عاشقانه برای مملکت خویش کار می کند در غیر هم سویی با ما، حرمت دارد وباید آگاهانه برای محافظت ازاین جایگاه تلاش کرد و عامدانه دل هنرمند را به درد نیاوریم.
وی بیان داشت: هر اقدامی که به حرمت رابطه هنرمند و مردم لطمه زند ممکن است در باور و اعتماد جامعه نسبت به هنرمندان و نخبگانش بدترین تاثیر را گذارد و جامعه را به سمت تردید کشاند.
گبرلو در پایان اذعان داشت: برخورد تند، تخریب اهالی سینما و ایجاد ذهنیت منفی نسبت به هنرمند جز صدمه زدن به رابطه هنرمند و مردم هیچ فایده ای برای جامعه نخواهد داشت. بنابراین دانسته یا نادانسته کاری نکنیم که مردم به جای اعتماد به هنرمندان کشور خود به سمت الگوهای فکری غربی حرکت کنند.
پایان سرمقاله این هفته هفت را گزارش هفت تا هفت تشکیل داد که همچون هفته های پیشین به رویداد های سینمایی ایران در یک هفته ای که سپری شد پرداخت. راه اندازی سینما روایت، اتفاق نویی که جریانی را در سینما ایران رقم زده است یکی از رویداد های هفته گذشته بود که در گزارش هفت تا هفت دهم خرداد لحاظ شده بود و برنامه هفت در ادامه این گزارش درگفتگوی تلفنی با روح الله سهرابی، قائم مقام انجمن سینمایی انقلاب و دفاع مقدس از چگونگی کار و عملکرد این نوع سینما با خبر شد. سهرابی در این گفتگو با اشاره به اینکه در چند سال اخیر بعضی برنامه ها درعرصه سینما وتلویزیون با داشتن اهداف مختلف جریان خاصی را به دنبال نداشته اند اذعان داشت: این نوع سینما برای مجموعه ای از فیلمسازان وآثاری که کمتر بها به آنان داده شده است مامن محسوب می شود.
* صدا در سینمای ایران، 30 درصد صدا در سینمای جهان است
در ادامه، قاب ماندگار مجله تصویری هفت به گفت‌و‌گو با حسن زاهدی؛ استاد صدابرداری و صداگذاری سینما ایران اختصاص داشت.
در این گفتگو حسن زاهدی؛ با پشت سرگذاشتن 43 سال از حضور حرفه ای خود در عرصه صدابرداری و صداگذاری سینما و تلویزیون درمقایسه وضعیت صدای سینما ایران با سینمای جهان اذعان داشت: اگرچه که تا کنون تلاش های بسیاری درزمینه صدا نیز در کشور صورت گرفته است، صدا در سینما ایران 30 درصد صدا در سینمای جهان است. با این وجود نیز سینمای ایران و وضعیت صدا برای سینمای جهان نیز قابل قبول به نظر می رسد که این رهاوردی از برخوردها و تجربیاتی است که از سایر کشورها بدست آمده است. البته نباید به این نیز بسنده کنیم چرا که تکنولوژی های مورد استفاده در سینمای صنعتی غرب قابل مقایسه با ایران نیست. از دیگر سوآنها پس پایان فیلمبرداری نیز دیالوگ ها را در فضای استودیو و با حضور دوباره بازیگران بازیابی می کنند که این نیز درکنار فضاسازی است که سیستم دیجیتال به آن کمک کرده است.
وی در بیان ویژگی صدابردار گفت: صدابردار باید علاوه بر داشتن خلاقیت ، روابط عمومی و اخلاق خوبی در حین انجام کار داشته باشد و باید در کنار فیلمبردار و بازیگر وکارگردان به فعالیت خود ادامه دهد. چرا که براین اعتقادهستم که صدا را در هر جایی می توان به خوبی هدایت کرد اما زمانی که تصویر حک می شود دیگر برای اصلاح آن کار چندانی نمی توان انجام داد. بنابراین صدابردار باید این را در کار خود و انجام فعالیت های خود مد نظر داشته باشد.
زاهدی در پاسخ به چگونگی صدای بازیگران بیان داشت: تقریبا بازیگران از صدای خوبی برخوردارند اما در انجام فیلم استرداد با صدایی آشنا شدم که متعلق به یک بازیگر خارجی بود که پیش از آن در تئاتر فعالیت داشت. صدای وی به گونه ای بود که صدای ساز مانندی را تداعی می کرد. اما نمونه چنین افرادی را ما نیز در بازیگران خود پرویز پرستویی، فریبرزعرب نیا و مسعود رایگان شاهد هستیم.
وی ادامه داد: درارتباط با صدا همیشه به بازیگران جوان توصیه هایی می کنم که گاه با هماهنگی کارگردان این نظر در صحنه فیلمبرداری اعمال می شود.
این استاد صداگذاری در باب تحصیلات آکادمیک در رشته صدا اظهار داشت: خود من نیز یک دوره تخصصی فشرده را به عنوان تکنسین صدا گذرانده ام و پس از آن برای یادگیری بیشتر و حضور موثرتر در این عرصه برای ادامه تحصیل در رشته صدا به کشور انگلستان رفتم که این مسئله کمک بسیاری به من کرد تا جایگاه خود را پیدا کنم. باید در نظر داشت که تفاوت بسیاری است میان کسی که تحصیلات آکادمیک دارد با شخصی که به گونه ای تجربی این حرفه را آموخته است.
زاهدی گفت: عکس العمل کارگردانان با صدابرداران در بیشتر مواقع خوب بوده است و آگاهانه با آن برخورد می کنند و و حتی کسانی هم که آگاهی در این زمینه ندارد سعی می کنند که مداخله نکنند و کار را به خود ما واگذار کنند و من تا کنون مشکلی با کارگردانی نداشته ام.
وی در پایان گفته های خود از مشکلات صدا در سینمای ایران یاد کرد و گفت: علاوه بر ناهماهنگی های گاه و بیگاه کارگردان با صدابردار که فیلمبرداری در مکانی انجام می گیرد که صدا برداری سخت است، هزینه بالای دستگاه ها که به نوعی سرمایه کار صدابردار نیز محسوب می شود و در نهایت دخالت در کار صدابردار که به چنین وسایلی احتیاج هست یا نیست نیز از دیگر مشکلات این عرصه است اگرچه که در عرصه لوازم و وسایل تکنولوژیکی با اقداماتی که از سوی بنیاد سینمایی فارابی صورت گرفته تعدادی از وسایل به روز شده اند.
پایان بخش صحبت های این پیشکسوت صدا برداری با گزارشی با عنوان گپ همراه بود که در مدت زمانی اندک با تعدادی از سینما گران به صحبت از هر دری از سینما نشسته بود.
* عباسیان: سینما قله های افتخارات جشنواره های مختلف را کسب کرده است
اما در پرده آخرمیزگرد این هفته هفت نیز که با حضور مهدی کرم پور، آرش امینی و محمدرضا عباسیان تشکیل شد، به موضوع جایگاه سینمایی ایران در بازارهای جهانی پرداخته شد.
آرش امینی؛ مدیر کل امور بین الملل سازمان سینمایی در ابتدای این میزگرد اظهار داشت: بهتر است که بخش معرفی سینمای ایران را با بازار از یکدیگر تفکیک کنیم. چرا که دو مقوله متفاوت محسوب می‌شود. سینمای حال حاضر ایران به خوبی در جهان شناخته شده است در حالی که به دلایل گوناگون در گوشه وکنار جهان اکران ثابت و دائمی که به بازار مرتبط می شود را نداریم.
وی ادامه داد: در همین راستا از ابتدایی که کار خود را آغاز کرده‌ام اصل را بر این گذاشته ام که تمرکز خود را برمواردی گذاریم که مشکلات کمتری با آن داریم. تمرکز بر منطقه از جمله این موارد بوده است. بدین معنی که اکران در مناطقی چون افغانستان و ازبکستان که نیاز به ترجمه نیز در این نواحی وجود ندارد. با این رویکرد که در ابتدا کشور های منطقه را دریابیم و درمراحل بعدی به تدریج این دایره را گسترش دهیم.
محمدرضا عباسیان؛ تهیه کننده سینما در ادامه صحبت‌های امینی در بیان دیدگاه خود گفت: در حوزه بین‌المللی، سینما قله‌های افتخارات جشنواره های مختلف را کسب کرده است و با حضورش در جشنواره ها خود را به مردم و سینما دوستان خارجی شناسانده است.
وی افزود: به همان اندازه که سینمای ایران در وجوه هنری و تا حدودی فرهنگی قله های خود را فتح کرده است و بروز و نمو داشته است در حوزه اقتصادی و کسب درآمد ناتوان بوده ایم.
این تهیه کننده سینما اظهار داشت: در این بحث دو راهکار مدنظر قرار می‌گیرد با این توضیح که 1. چه کارهایی می توانستیم انجام دهیم و ندادیم 2. دستیابی به راهکارهایی برای حضور موفق بین المللی و ایده ای که در این قسمت وجود دارد پتانسیل سینمای ایران برای تاثیر گذاری بر بازارهای جهانی از طریق جشنواره هایی که برگزار می شود، است.
*کرم پور: سینمای ایران در نقطه‌ای که نقطه عزیمت بود در جا زد
مهدی کرم پور کارگردان سینمای ایران در ادامه رشته سخن را در دست گرفت و اذعان داشت: در دهه 60 اتفاقی که توانست توسط مدیران وقت انجام شود، سینمای ایران را به دنیا معرفی کرد که از میان آن معرفی عباس کیا رستمی و سینمای کودک و غیره به وجود آمد و اتفاق بزرگی را رقم زد.
وی بیان داشت: اگرچه سینما ی ایران جز پنج سینمای برتر دنیا به لحاظ تولید است اما پس از دهه ای که توانست خود را در آن معرفی کند در نقطه ای که نقطه عزیمت بود درجا زد و تکرار مکررات رخ داد و استراتژی سینمایی و فرهنگی برای کاری که می توانستیم انجام دهیم را نکردیم و فارغ ازاتفاقات های فردی چون اصغر فرهادی که یک رخداد فردی است، روند متوقف شد.
عباسیان در ادامه صحبت ها نیز تصریح کرد: در جشنواره امسال کن اتفاقات خاصی رخ نداده است و هم چون سال‌های پیش بوده است. اگر قرار بر شناسایی و معرفی جایگاه سینمایی ایران است باید حتما با شرکت های سینمایی که در جشنواره حضور دارند تعامل صورت گیرد.
امینی نیز در توضیح صحبت های عباسیان و حضور امسال در جشنواره کن 2014 بیان داشت: در بحث از بازار و تعامل هر قدم در جشنواره صد ها کیلومتر محسوب می شود. بازدید از کانادا و بعد مصر، افغانستان و تاجیکستان در این سفر موقعیتی بوده است که یک نیم روز را به خود اختصاص داده است در حالی که در شرایط طبیعی نیز نیاز به زمانی در حدود یک سال دارد.
کرم‌پور نیزدر پایان گفته‌ها توضیح داد: حضور در جشنواره از ملزومات محسوب می شود اما نوع حضورمان باید به گونه ای باشد که به فروش کمک کند. چرا که درکاروانی که برای جشنواره کن تدارک دیده می شود گاه افرادی حضور دارند که غیر متخصص اند و فایده حضورشان در بخش توزیع فیلم مشخص نیست. از دیگر سو، حضور غرفه های دولتی که کارکرد آنها نیز روشن نشده است. با این اوصاف زمانی که خروجی را نگاه می کنیم متوجه می شویم سینمای ایران نه تنها نتوانسته است به نقطه روشنی برسد بلکه به نوعی باید گفت عقب گرد نیز داشته است.
